Bugün evde yalnızdım, gecenin sonuna doğru can sıkıntısından eskiden neler yapardık diye düşünürken aklıma "kedi çıldırtmamız" geldi. Ben küçükken yani daha evimizde Commodore 64'ün olduğu seneler, abimle cam önünden sokağı izleme seanslarımız olurdu. Gecelerden birinde farkettik ki bizi de karşı apartmandan izleyen biri var. Camın önünde duran bir ev kedisi... Canımız çok sıkılmış ya da kanımızdaki doğuştan delilik hali nüksetmiş olmalı ki resimdekine benzer bir peluş kedimle, komşu kediyi çıldırtma kararı aldık. Camdan saklanıp elimizdeki peluşla karşı camdaki kediyi azdırmaca, çıldırtmaca oyunu oynamaya başladık. Kedinin sahiplerine yakalanmamak tek kuraldı ve kedinin ilgisini çekmek oyunun amacıydı. O zaman için eğlenceli ve vakit geçirten bir uğraştı, tabi bir süre sonra ondan da sıkılıp sanırım başka birşeyler bulduk tam hatırlamıyorum. Ben yine aynı odadayım, peluş kedim gri olmuş bir gardırop üstünde, karşı camda ne kedi kaldı ne de o ev sahipleri, abimse evlendi. Sanırım ben yine canım sıkılınca geçmişi özledim ve şimdiye kadarki en uzun blog yazımı yazdım. Yine sanırım ki en acısı da şimdi karşıda bir kedi olsa "aman ne uğraşacağım" mantığında aynısını yapmayacak olmam, büyümem...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder